وبلاگ حضرت ابوطالب علیه السلام

امام صادق علیه السلام فرمودند: هنگامى که حضرت ابوطالب علیه السلام در حال احتضار بود بزرگان قریش را در نزد خود جمع کرده و به آنان فرمود: »یا مَعْشَرَ قُرَیْشٍ! اَنْتُمْ صَفْوَةُ اللَّهِ مِنْ خَلْقِهِ، وَ قَلْبُ الْعَرَبِ، وَ اَنْتُمْ خَزَنَةُ اللَّهِ فى اَرْضِهِ وَاَهْلِ حَرَمِهِ، فیکُمُ السَّیِّدُ الْمُطاعِ، الطَّویلُ الذَّرَّاعِ، وَ فیکُمُ الْمِقْدامُ الشُّجاعِ، اَلْواسِعِ الْباعِ، اِعْلَمُوا اَنَّکُمْ لَمْ تَتْرُکُوا لِلْعَرَبِ فِى الْمَفاخِرِ نَصیباً اِلاَّ حُزْتُمُوهُ، وَ لا شَرَفاً اِلاَّ اَدْرَکْتُمُوهُ، فَلَکُمْ عَلَى النَّاسِ بِذلِکَ الْفَضیلَةُ، وَ لَهُمْ بِهِ اِلَیْکُمُ الْوَسیلَةُ، وَ النَّاسُ لَکُمْ حَرْبٌ وَ عَلى حَرْبِکُمْ اَلَبُّ، وَ اِنّى اُوصیکُمْ بِتَعْظیمِ هذِهِ الْبَیِّنَةُ )یَعْنِى الْکَعْبَةُ(، فَاِنَّ فیها مَرْضاةً لِلرَّبِّ، وَ قِواماً لِلْمَعاش، وَ ثَباتاً لِلْوَطْأَةِ، صِلُوا اَرْحامَکُمْ وَ لا تَقْطَعُوها، فَاِنَّ صِلَةُ الرَّحِمِ مَنْساةٌ فِى الْأَجَلِ، وَ زِیادَةٌ فِى الْعَدَدِ، وَ اتْرُکُوا الْبَغْىَ وَ الْعُقُوقَ فَفیهِما هَلَکَةُ الْقُرُونِ قَبْلَکُمْ، اَجیبُوا الدَّاعِىَ، وَ اَعْطُوا السَّائِلَ فَاِنَّ فیهِما شَرَفُ الْحَیاةِ وَ الْمَماتِ، وَ عَلَیْکُمْ بِصِدْقِ الْحَدیثِ، وَ اَداءِ الْأَمانَةِ، فَاِنَّ فیهِما مَحَبَّةٌ فِى الْخاصِ وَ مَکْرَمَةٌ فِى الْعامِ.

وَ اِنّى اُوصیکُمْ بِمُحَمَّدٍ خَیْراً فَاِنَّهُ الْأَمینُ فى قُرَیْشٍ، وَ الصِّدّیقُ فِى الْعَرَبِ، وَ هُوَ الْجامِعُ لِکُلِّ ما اَوْصَیْتُکُمْ بِهِ، وَ قَدْ جاءَنا بِاَمْرٍ قَبِلَهُ الْجَنانُ، وَ اَنْکَرَهُ اللِّسانِ، مَخافَةَ الشَّنَآنِ، وَ اَیْمُ اللَّهِ کَاَنّى اَنْظُرُ اِلى صَعالیکِ الْعَرَبِ وَ اَهْلِ الْأَطْرافِ وَ الْمُسْتَضْعَفینَ مِنَ النَّاسِ قَدْ اَجابُوا دَعْوَتَهُ، وَ صَدَّقُوا کَلِمَتَهُ، وَ عَظَّمُوا اَمْرَهُ، فَخاضَ بِهِمْ غَمَراتِ الْمَوْتِ، وَ صارَتْ رُؤَساءُ قُرَیْشٍ وَ صَنادیدُها اَذْناباً ، وَ دَوْرُها خَراباً، وَ ضُعَفاؤُها اَرْباباً، وَ اِذاً اَعْظَمُهُمْ عَلَیْهِ اَحْوَجُهُمْ اِلَیْهِ، وَ اَبْهَدِهِمْ لَهُ اَحْظاهُمْ عِنْدَهُ، قَدْ مَحَضَتْهُ الْعَرَبُ وِدادَها، وَ اَصْفَتْ لَهُ فُؤادَها، وَ اَعْطَتْهُ قِیادَها.

دُونَکُمْ یا مَعْشَرَ قُرَیْشٍ! اِبْنَ اَبیکُمْ، کُونُوا لَهُ وُلاةً وَ لِحِزْبِهِ حُماةً، وَ اللَّهِ لا یَسْلُکُ اَحَدٌ سَبیلَهُ اِلاَّ رَشَدَ، وَ لا یَأْخُذُ اَحَدٌ بِهُدیهُ اِلاَّ سَعَدَ، وَ لَوْ کانَ لِنَفْسى مُدَّةً، وَ فى أَجَلى تَأْخیراً، لَکَفَفْتُ عَنْهُ الْهَزاهِزَ، وَ لَدافَعْتُ عَنْهُ الدَّواهِىَ.

اى گروه قریش! شما برگزیدگان خدا از میان خلق و قلب عرب هستید. شما گنجینه داران خدا در روى زمین و ساکنین حرم او )مکه( هستید. در میان شما سرور و اقاى مورد اطاعت و پیشتاز شجاع و بخشندهى گشاده دست است.

بدانید که در میان عرب هیچ نشان فخر و بزرگى نیست مگر اینکه شما آن را کسب نموده و به دست آوردید. و هیچ شرفى نیست مگر اینکه شما آن را درک نمودید. به همین جهت شما بر سایر مردم برترى و فضیلت دارید و مردم نیز به همین خاطر نیازمند شما بوده و براى حل امور خود به شما روى مىآورند. و )از روى حسد( با شما به جنگ برخاسته و به نبرد و جنگ با شما علاقمندند.

شما را به تعظیم و بزرگداشت این بنا )کعبه( سفارش مىکنم. زیرا احترام به کعبه موجب خشنودى خداوند و وسعت رزق و استوارى گامهاى شما خواهد بود. صله رحم کنید و از قطع رحم بپرهیزید، زیرا صلهى رحم موجب تأخیر در مرگ و افزایش جمعیّت مىشود، ظلم و ستم را کنار بگذارید که نابودى پیشنیان شما بر اثر ظلم و ستم بوده است. اگر کسى شما را دعوت نمود به او جواب مثبت دهید، و اگر کسى از شما چیزى در خواست نمود به او بخشش کنید که این دو موجب محبت در میان نزدیکان و بزرگوارى در بین عموم مردم مىباشد.

شما را در مورد حضرت محمد صلى الله علیه وآله سفارش مىکنم که به او نیکى کنید. زیرا او در میان قریش به امانتدارى و در میان عرب به راستگویى شناخته شده است. او داراى همه صفاتى است که هم اکنون شما را بدان سفارش نمودم.

او براى ما حامل پیام و رسالتى بود که قلب و جان آن را پذیرفته، ولى زبان از ترس ملامت و سرزنش بدگویان آن را انکار مىکند.

به خدا سوگند، گویا مىبنیم که افراد ضعیف و بادیه نشینان عرب و طبقه پایین اجتماع دعوت او را پذیرفته، و سخنان او را تصدیق مىنمایند، و دعوت رسالت او را بزرگ شمرده و در راه پیشرفت هدف او به گردابهاى مرگ فرورفته و جان خود را براى او فدا مىکنند. در نتیجه رؤساء و بزرگان قریش پست و فرومایه شوند، خانههایشان ویران گردیده و ضعیفانشان زمامدار امور شوند.

در این هنگام بزرگترین افراد در نزد او نیازمندترین آنها است و آنکه دورتر بوده در نزد آن حضرت بهرهمندتر گردد. همه عرب دوست او گردیده و به او علاقمند شوند، و زمام اختیار خود را به دست او مىدهند.

پس اى گروه قریش! به او پیوندید که او پسرِ پدر و مادر شما است، دوستدار او باشید و از گروه و حزب او حمایت کنید. به خدا سوگند، هر کس از شما دنباله روى راه او گردد، سعادتمند و رستگار شود، و هر کس از رهنمونهاى او بهرهمند گردد خوشبخت خواهد شد.

اگر اجل من به تأخیر می افتاد، در همه حوادث و سختی ها از او حمایت و پشتیبانى می کردم و در برابر سختیها از او دفاع می نمودم. و اینک )در آستانه سفر آخرت( به گواهى او گواهى می دهم و سخنان او را بزرگ مىشمرم